（中柬双语）远处是风景，近处的才是人生

“口是伤人斧，言是割心刀，

出言要三思，责人要有度。

一个人的宽容，来自一颗善待他人的心。

一个人的涵养，来自一颗包容的心。

一个人的高度，来自一颗豁达的心。”

សម្តីប្រៀបដូចជាពូថៅដែលអាចធ្វើឱ្យអ្នកដទៃរងរបួសហើយក៏អាចជាកាំបិតដែលប្រហារចិត្តគេឱ្យឈឺផ្សារផងដែរ  

ដូច្នេះមុនពេលវាយតម្លៃឬស្តីបន្ទោសនរណាម្នាក់សូមព្យាយាមគិតពិចារណាម្តងហើយម្តងទៀតឱ្យបានច្បាស់លាស់  និងចេះប្រើប្រាស់ពាក្យសម្តីឱ្យមានកម្រិត ។  

ការអធ្យាស្រ័យរបស់មនុស្សម្នាក់  គឺបង្ហាញពីសន្តានចិត្តយោគយល់របស់គេ។សន្តានចិត្តល្អរបស់មនុស្សម្នាក់ គឺមកពីចិត្តការអធ្យាស្រ័យរបស់គេ ។  

តម្លៃរបស់មនុស្សម្នាក់  គឺអាស្រ័យលើចិត្តទូលាយរបស់គេ  ។

“人的欲望是个奇怪的东西，我们渴望得到一些东西，得到后却又很快失去兴致；

我们手中明明握着别人羡慕的东西，却又总在羡慕别人的手里。

我们向往远方，但远方又是另一些人厌倦的地方。

     或许，只有历尽世事，才会明白，

我们眼前拥有的，才是真正应该珍惜的。

因为：远处是风景，近处的才是人生。”

  បំណងប្រាថ្នានៃចិត្តរបស់មនុស្សៗពិតជាចំឡែកមែន   នៅពេលដែលទទួលបានរបស់អ្វីស្របតាមបំណងហើយ  មួយប៉ព្រិចភ្នែកប៉ុណ្ណោះក៏វាប្រែក្លាយជាលែងមានចំណង់ចំណូលចិត្តទៅហើយ ។ថ្វីថ្បិតតែក្នុងបាតដៃរបស់យើងក្តាប់បាននូវរបស់អ្វីដែលគួរឱ្យគេស្ញប់ស្ញែងនិងប្រាថ្នាចង់បាន ផ្ទុយទៅវិញយើងបែរជាចេះតែចង់បានរបស់អ្វីផ្សេងដែលគេមានទៅវិញ ។  យើង ប្រាថ្នាចង់ធ្វើដំណើរទៅដល់ទីកន្លែងដ៏សែនឆ្ងាយ  តែទីនោះបែរជាទីកន្លែងដែលអ្នកដទៃកំពុងតែធុញទ្រាន់ទៅវិញ ។

    ប្រហែលមានតែឆ្លងកាត់នូវរឿងរ៉ាវជីវិតជាច្រើន ទើបអាចដឹងថា  អ្វីដែលយើងកំពុងមាន គឺជាអ្វីដែលយើងត្រូវថ្នាក់ថ្នមយកចិត្តទុកដាក់បំផុត ។  ពីព្រោះថា  ទីកន្លែងដ៏សែនឆ្ងាយវាគ្រាន់តែជាទេសភាពតែអ្វីដែលនៅជុំវិញយើងទើបជាជីវិតរបស់យើងយ៉ាងពិតប្រាកដ ។

“有些人，抓住了就是抓住了，错过了就是错过了，只能说情深缘浅。

人生的旅途中有太多的岔口，一转身也许就是一辈子。

在上一个路口我们熟悉彼此，在下一个路口我们或许就陌生了。”

មានអ្នកខ្លះ  ជួបក៏បានជួបហើយដែរ ជ្រួសគ្នាក៏ជ្រួសគ្នាហើយដែរ នោះអាចនិយាយបានថា   មានមនោសញ្ចេតនាតែមិនមាននិស្ស័យ   ក្នុងដំណើរជីវិតរបស់យើងមានផ្លូវប្រសព្វគ្នាជាច្រើន  បែរខ្នងដាក់គ្នាប្រហែលជាការបែកគ្នាអស់មួយជីវិត  ។ នៅផ្លូវប្រសព្វដំបូង  យើងប្រហែលស្គាល់គ្នាយ៉ាងច្បាស់   តែផ្លូវប្រសព្វមួយទៀត  យើងប្រហែលក្លាយទៅជាមនុស្សមិនស្គាល់គ្នាសោះក៏មាន ។

※来源柬约