（中柬双语）远处是风景，近处的才是人生
“口是伤人斧，言是割心刀，出言要三思，责人要有度。一个人的宽容，来自一颗善待他人的心。一个人的涵养，来自一颗包容的心。一个人的高度，来自一颗豁达的心。”សម្តីប្រៀបដូចជាពូថៅដែលអាចធ្វើឱ្យអ្នកដទៃរងរបួសហើយក៏អាចជាកាំបិតដែលប្រហារចិត្តគេឱ្យឈឺផ្សារផងដែរ ដូច្នេះមុនពេលវាយតម្លៃឬស្តីបន្ទោសនរណាម្នាក់សូមព្យាយាមគិតពិចារណាម្តងហើយម្តងទៀតឱ្យបានច្បាស់លាស់និងចេះប្រើប្រាស់ពាក្យសម្តីឱ្យមានកម្រិត ។ការអធ្យាស្រ័យរបស់មនុស្សម្នាក់គឺបង្ហាញពីសន្តានចិត្តយោគយល់របស់គេ។សន្តានចិត្តល្អរបស់មនុស្សម្នាក់ គឺមកពីចិត្តការអធ្យាស្រ័យរបស់គេ ។តម្លៃរបស់មនុស្សម្នាក់គឺអាស្រ័យលើចិត្តទូលាយរបស់គេ។
“人的欲望是个奇怪的东西，我们渴望得到一些东西，得到后却又很快失去兴致；我们手中明明握着别人羡慕的东西，却又总在羡慕别人的手里。我们向往远方，但远方又是另一些人厌倦的地方。 或许，只有历尽世事，才会明白，我们眼前拥有的，才是真正应该珍惜的。因为：远处是风景，近处的才是人生。”បំណងប្រាថ្នានៃចិត្តរបស់មនុស្សៗពិតជាចំឡែកមែន នៅពេលដែលទទួលបានរបស់អ្វីស្របតាមបំណងហើយមួយប៉ព្រិចភ្នែកប៉ុណ្ណោះក៏វាប្រែក្លាយជាលែងមានចំណង់ចំណូលចិត្តទៅហើយ ។ថ្វីថ្បិតតែក្នុងបាតដៃរបស់យើងក្តាប់បាននូវរបស់អ្វីដែលគួរឱ្យគេស្ញប់ស្ញែងនិងប្រាថ្នាចង់បាន ផ្ទុយទៅវិញយើងបែរជាចេះតែចង់បានរបស់អ្វីផ្សេងដែលគេមានទៅវិញ ។យើង ប្រាថ្នាចង់ធ្វើដំណើរទៅដល់ទីកន្លែងដ៏សែនឆ្ងាយតែទីនោះបែរជាទីកន្លែងដែលអ្នកដទៃកំពុងតែធុញទ្រាន់ទៅវិញ ។ ប្រហែលមានតែឆ្លងកាត់នូវរឿងរ៉ាវជីវិតជាច្រើន ទើបអាចដឹងថាអ្វីដែលយើងកំពុងមាន គឺជាអ្វីដែលយើងត្រូវថ្នាក់ថ្នមយកចិត្តទុកដាក់បំផុត ។ពីព្រោះថាទីកន្លែងដ៏សែនឆ្ងាយវាគ្រាន់តែជាទេសភាពតែអ្វីដែលនៅជុំវិញយើងទើបជាជីវិតរបស់យើងយ៉ាងពិតប្រាកដ ។
“有些人，抓住了就是抓住了，错过了就是错过了，只能说情深缘浅。人生的旅途中有太多的岔口，一转身也许就是一辈子。在上一个路口我们熟悉彼此，在下一个路口我们或许就陌生了。មានអ្នកខ្លះជួបក៏បានជួបហើយដែរ ជ្រួសគ្នាក៏ជ្រួសគ្នាហើយដែរ នោះអាចនិយាយបានថា មានមនោសញ្ចេតនាតែមិនមាននិស្ស័យ ក្នុងដំណើរជីវិតរបស់យើងមានផ្លូវប្រសព្វគ្នាជាច្រើនបែរខ្នងដាក់គ្នាប្រហែលជាការបែកគ្នាអស់មួយជីវិត។ នៅផ្លូវប្រសព្វដំបូងយើងប្រហែលស្គាល់គ្នាយ៉ាងច្បាស់ តែផ្លូវប្រសព្វមួយទៀតយើងប្រហែលក្លាយទៅជាមនុស្សមិនស្គាល់គ្នាសោះក៏មាន ។来自：柬约
页:
[1]